Bonbon
is een echte zoetekauw. Waar ik de dag begin met wat broodjes Goudse
kaas, Roquefort of Coulommiers, schuift hij zes dikke plakken cake
naar binnen. Het kunnen er ook acht zijn. Ruim besmeerd met
aardbeienjam. Een Fransman krijg je 's morgens niet aan de kaas. En
waarom zou je ook. Echt plezier doe ik hem door een pain
d'épices te
bakken, een kruidkoek.
Je hebt er evenveel roggemeel voor nodig als honing (300 gram), 120 gram rietsuiker, een ei, een flinke homp boter (100 gram of zo), een snufje zout, wat warme melk, een zakje bakpoeder en de ultieme kruidenmélange van kaneel, gemberpoeder, nootmuskaat en anijs (een theelepel van elk). Honing verwarmen, alles mengen en in een cakevorm met bakpapier storten. Oven voorverwarmen op 160°C/thermostaat 6 en één tot anderhalf uur laten bakken, totdat het mes er droog uitkomt.
Goede honing is duur. Behalve als je de onverkochte en al jaren over de datum zijnde potjes van een bevriende imker krijgt. Er staat een doos vol van bij ons in de kast. Sommige honing is bijna zwart en ruikt naar kaarsvet. Houdbaar tot 2004. Op brood is het niet te pruimen, maar in de koek doet 'ie 't goed.
Op de wekelijkse markt in ons stadje kan ik roggemeel kopen, bij de molenaar. Een man die eruit ziet als een lagere schoolleraar en kijkt als een verdwaalde kleuter. Hulpeloos.
De groene anijs koop ik eveneens op de markt, bij een meid met lange, geblondeerde vlechten. Ze begroet me altijd heel vriendelijk, doch als ik eenmaal betaald heb, kijkt ze naar me alsof ik een stinkende sok ben. En tegen een stinkende sok zeg je geen au revoir. Zelfs niet met een vies gezicht. Ik kan haar houding niet vatten en onderga het maar gewoon. Ik heb 't ervoor over, voor een gelukzalig kauwende Bonbon in de morgen.
De pain d'épices is als een goede kaas, je moet 'm even laten rijpen. Niet in een vochtige kelder, maar in een stuk aluminiumfolie. Een etmaal lang. En omdat Bonbon niet zo lang kan wachten, verstop ik het pakketje altijd in mijn kledingkast. Tussen de onderbroeken. Bon appétit!
Je hebt er evenveel roggemeel voor nodig als honing (300 gram), 120 gram rietsuiker, een ei, een flinke homp boter (100 gram of zo), een snufje zout, wat warme melk, een zakje bakpoeder en de ultieme kruidenmélange van kaneel, gemberpoeder, nootmuskaat en anijs (een theelepel van elk). Honing verwarmen, alles mengen en in een cakevorm met bakpapier storten. Oven voorverwarmen op 160°C/thermostaat 6 en één tot anderhalf uur laten bakken, totdat het mes er droog uitkomt.
Goede honing is duur. Behalve als je de onverkochte en al jaren over de datum zijnde potjes van een bevriende imker krijgt. Er staat een doos vol van bij ons in de kast. Sommige honing is bijna zwart en ruikt naar kaarsvet. Houdbaar tot 2004. Op brood is het niet te pruimen, maar in de koek doet 'ie 't goed.
Op de wekelijkse markt in ons stadje kan ik roggemeel kopen, bij de molenaar. Een man die eruit ziet als een lagere schoolleraar en kijkt als een verdwaalde kleuter. Hulpeloos.
De groene anijs koop ik eveneens op de markt, bij een meid met lange, geblondeerde vlechten. Ze begroet me altijd heel vriendelijk, doch als ik eenmaal betaald heb, kijkt ze naar me alsof ik een stinkende sok ben. En tegen een stinkende sok zeg je geen au revoir. Zelfs niet met een vies gezicht. Ik kan haar houding niet vatten en onderga het maar gewoon. Ik heb 't ervoor over, voor een gelukzalig kauwende Bonbon in de morgen.
De pain d'épices is als een goede kaas, je moet 'm even laten rijpen. Niet in een vochtige kelder, maar in een stuk aluminiumfolie. Een etmaal lang. En omdat Bonbon niet zo lang kan wachten, verstop ik het pakketje altijd in mijn kledingkast. Tussen de onderbroeken. Bon appétit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten